عباس مهیاد

فیلم'>فیلم برداری فیلم کوتاه "معنویت معکوس" به نوشته و کارگردانی عباس مهیاد در تهران به پایان رسید. این فیلم هم اکنون در مرحله تدوین قرار دارد. در خلاصه این تریلر روان شناختی آمده است:"یک زوج به همراه فرزند کوچک شان می­ خواهند برایِ مدتی به منطقه­ ای محروم بروند برایِ تدریس. امّا گاهی هیچ­ چیز آن گونه که فکر می­ کنیم نیست...". عوامل این فیلم کوتاه عبارتند از بازیگران ریحانه رضی، کوروش شاهونه، نیوشا مدبر، تداعی سعیدی فر، نفس صالحی، موسیقی متن ستار اورکی، تدوین آرش خزایی، صداگذاری و ترکیب صدا امیر حسین صادقی، اصلاح رنگ سامان مجدوفایی و آرش کاظم زاده، مدیر تصویر برداری آرش صادقی، دستیار اول کارگردان و برنامه ریز سعید آهنج ، صدابردار میلاد ملکی، جانشین تولید مجتبا طاهرخانی، چهره پردازی سپیده رحمتی، طراح صحنه همایون نوذر. این دومین همکاری عباس مهیاد با ریحانه رضی پس از فیلم کوتاه "پنج کثیف" می باشد. عنوان این فیلم کوتاه پیش ازین "اگر حقیقت زن باشد، آنوقت چه؟" بوده است. خبر را در خبرگزاری ایلنا بخوانید. برچسب‌ها: فیلم کوتاه, اگر حقیقت زن باشد, آن وقت چه, عباس مهیاد عباس مهیاد...

رمان "عشق'>عشق علیه عشق یا پنجاه کلمه ای که دنیا را تغییر داد" به نوشته عباس مهیاد که یک رمان پلیسی- فلسفی ست در انتشارات ققنوس (هیلا) به چاپ رسید. این رمان در پنجاه فصل و در دویست و چهل صفحه نوشته شده است. پس از دو رمان "زنان وقتی خفته اند" و"ضد اعترافات" و مجموعه داستان های "از جنین تا مسیح" و "داستان های کوتاه درباره عشق های کوتاه" این پنجمین اثر داستانی عباس مهیاد می باشد. 

عباس مهیاد...

بریده هایی از رمان "عشق'>عشق علیه عشق یا پنجاه کلمه ای که دنیا را تغییر داد" که در مردادماه 1401 در انتشارات ققنوس منتشر شد:لیلی مدام می­ خواند. درس و مشقش را گاه رها می­ کند و رمان و شعر می­ خواند...هیچ محدودیتی برایش قایل نمی ­شوم.می ­دانم که پدر خوبی نیستم...نمی توانم او را از چیزی منع کنم که خودم نیز بیمارش بوده ­ام...خواندن مانند موج دریاست که در وجودت جلو می آید و ردّش را بر جای می گذارد. و سپس موجی دیگر و ردّی دیگر. تفاوت انسان با شن آن است که شن مانند انسان، جنون به خاطر سپردن ندارد. فقط انسان است که می­ خواند و سپس با تلخ ­ترین موضوعاتی که ذهنش را مانند یک لعنت فرا گرفته به بلوغ می رسد. □مرگ چیست؟ .... . در دفتر يادداشت­ هاي روزانه ­ام که نامش را گذاشته­ ام «مکالمات» می­ نویسم:«اگر مرگ نبود زنده ­گي كردن مانند نگریستن به حرکت یک مورچه بر دیوار چین کسل­ کننده می­ شد».□... هیچ دلقکی نیست در دنیا که بیش از حد تلخ نباشد.... در «مکاتبات» می نویسم: «دلقک موجودی­ ست که برای شادی به او نیاز داریم امّا می­ دانیم که شبیهِ او بودن عار است. ... او فاجعه ­ی شبیه خود بودن را پذیرفته است بی ­آنکه از آن استقبال کند. او نفرین شده است. سیزیف است اما یک «سیزیف سودمند» که ابدیّت به بالا غلتاندن و بازگشت سنگ را به جای آنکه مانند کامو «نشانه­ ی بیهوده­ گی زنده­ گی» قلمداد کند به مثابه «وظیفه­ ی خنداندن» انجاممی­ دهد. دلقک نوعی زندانی­ ست که به جای آنکه در بند باشد به «شاد کردن دیگران» محکوم است». □می­ گویند همه چیز نسبی­ ست. از جمله گناه. مثلاٌ شهوت در تجاوز جنایت است امّا در ازدواج فضیلت. یا قتل در خانه­ ی همسایه جرم است امّا در جنگ افتخار. به گمانم احمقانه است بگویم ه عباس مهیاد...